PRAECONIUM PASCHALE (EXSULTET)

Letra: Missal Romano

Exsultet iam angelica turba cælorum:

exsultent divina mysteria:

et pro tanti Regis victoria tuba insonet salutaris.

Gaudeat et tellus, tantis irradiata fulgoribus:

et æterni Regis splendore illustrata,

totius orbis se sentiat amisisse caliginem.

Lætetur et mater Ecclesia,

tanti luminis adornata fulgoribus:

et magnis populorum vocibus hæc aula resultet.

Quapropter astantes vos, fratres carissimi,

ad tam miram huius sancti luminis claritatem,

una mecum, quæso,

Dei omnipotentis misericordiam invocate.

Ut, qui me non meis meritis

intra Levitarum numerum dignatus est aggregare,

luminis sui claritatem infundens,

cerei huius laudem implere perficiat.

℣. Dóminus vobíscum

℟. Et cum spíritu tuo

℣. Sursum corda

℟. Habémus ad Dóminum

℣. Grátias agámus Dómino Deo nostro

℟. Dignum et iustum est

Vere dignum et iustum est,

invisibilem Deum Patrem omnipotentem

Filiumque eius unigenitum,

Dominum nostrum Iesum Christum,

toto cordis ac mentis affectu et vocis ministerio personare.

Qui pro nobis æterno Patri Adæ debitum solvit,

et veteris piaculi cautionem pio cruore detersit.

Hæc sunt enim festa paschalia,

in quibus verus ille Agnus occiditur,

cuius sanguine postes fidelium consecrantur.

Hæc nox est,

in qua primum patres nostros, filios Israel

eductos de Ægypto,

Mare Rubrum sicco vestigio transire fecisti.

Hæc igitur nox est,

quæ peccatorum tenebras columnæ illuminatione purgavit.

Hæc nox est,

quæ hodie per universum mundum in Christo credentes,

a vitiis sæculi et caligine peccatorum segregatos,

reddit gratiæ, sociat sanctitati.

Hæc nox est,

in qua, destructis vinculis mortis,

Christus ab inferis victor ascendit.

Nihil enim nobis nasci profuit,

nisi redimi profuisset.

O mira circa nos tuæ pietatis dignatio!

O inæstimabilis dilectio caritatis:

ut servum redimeres, Filium tradidisti!

O certe necessarium Adæ peccatum,

quod Christi morte deletum est!

O felix culpa,

quæ talem ac tantum meruit habere Redemptorem!

O vere beata nox,

quæ sola meruit scire tempus et horam,

in qua Christus ab inferis resurrexit!

Hæc nox est, de qua scriptum est:

Et nox sicut dies illuminabitur:

et nox illuminatio mea in deliciis meis.

Huius igitur sanctificatio noctis fugat scelera, culpas lavat:

et reddit innocentiam lapsis

et mæstis lætitiam.

Fugat odia, concordiam parat

et curvat imperia.

In huius igitur noctis gratia, suscipe, sancte Pater,

laudis huius sacrificium vespertinum,

quod tibi in hac cerei oblatione solemni,

per ministrorum manus

de operibus apum, sacrosancta reddit Ecclesia.

Sed iam columnæ huius præconia novimus,

quam in honorem Dei rutilans ignis accendit.

Qui, licet sit divisus in partes,

mutuati tamen luminis detrimenta non novit.

Alitur enim liquantibus ceris,

quas in substantiam pretiosæ huius lampadis

apis mater eduxit.

O vere beata nox,

in qua terrenis cælestia, humanis divina iunguntur!

Oramus ergo te, Domine,

ut cereus iste in honorem tui nominis consecratus,

ad noctis huius caliginem destruendam,

indeficiens perseveret.

Et in odorem suavitatis acceptus,

supernis luminaribus misceatur.

Flammas eius lucifer matutinus inveniat:

ille, inquam, lucifer, qui nescit occasum.

Christus Filius tuus,

qui, regressus ab inferis, humano generi serenus illuxit,

et vivit et regnat in sæcula sæculorum.

℟. Amen.

MELODIAS:

Pe. Alejandro Tobón e Coro Gregoriano de Paris na abadia de Fontfroid na França

MÚSICA (1ª opção)